480 - اگر زن بعد از پاك شدن از حيض شك كند كه براى نماز وقت دارد يا نه , بايد نمازش را بخواند.
481 - اگر به خيال اين كه به اندازه تحصيل طهارت از حدث و خواندن يك ركعت وقت ندارد نماز نخواند , و بعد بفهمد وقت داشته , بايد قضاى آن نماز را بجا آورد.
482 - مـسـتحب است زن حائض در وقت نماز , خود را از خون پاك نمايد و پنبه و دستمال را عوض كند و وضو بگيرد , و اگر نمى تواند وضو بگيرد تيمم نمايد و در جاى نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذكر و دعا و صلوات شود.
483 - خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جايى از بدن را به ما بين خطهاى قرآن , و نيز خضاب كردن به حنا ( حنا بستن ) و مانند آن , براى حائض مكروه است .

( اقسام زنهاى حائض ).
 

484 - زنهاى حائض بر شش قسمند : اول صاحب عادت وقتيه و عدديه , و آن زنى است كه دو ماه پشت سر هـم در وقت معين خون حيض ببيند و شماره روزهاى حيض او هم در هر دو ماه يك اندازه باشد , مثل آن كه دو ماه پشت سر هم از اول ماه تا هفتم خون ببيند.
دوم صـاحـب عـادت وقـتيه و آن زنى است كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند , ولى شماره روزهاى حيض او در هر دو ماه يك اندازه نباشد , مثلا دو ماه پشت سر هم از روز اول ماه خون ببيند ولى ماه اول روز هفتم و ماه دوم روز هشتم از خون پاك شود.
سـوم صاحب عادت عدديه و آن زنى است كه شماره روزهاى حيض او در دو ماه پشت سر هم به يك اندازه بـاشد , ولى وقت ديدن آن دو خون يكى نباشد , مثل آن كه ماه اول از پنجم تا دهم و ماه دوم از دوازدهم تا هفدهم خون ببيند.
چـهـارم مـضطربه و آن زنى است كه چند ماه خون ديده , ولى عادت معينى پيدا نكرده , يا عادتش به هم خورده و عادت تازه اى پيدا نكرده است .
پنجم مبتدئه و آن زنى است كه دفعه اول خون ديدن او است .
ششم ناسيه و آن زنى است كه عادت خود را فراموش كرده است .
و هر كدام اينها احكامى دارند كه در مسائل آينده گفته مى شود.

( صاحب عادت وقتيه و عدديه ).
 

485 - زنهايى كه عادت وقتيه و عدديه دارند دو دسته اند : اول زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند و در وقت معين هم پاك شود , مثلا دو ماه پشت سر هم از روز اول ماه خون ببيند و روز هفتم پاك شود , كه عادت حيض اين زن از اول ماه تا هفتم است .
دوم زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند , و بعد از آن كه سه روز يا بيشتر خون ديد يـك روز يا بيشتر پاك شود و دوباره خون ببيند و تمام روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بـوده از ده روز بـيـشتر نشود , در هر دو ماه همه روزهايى كه خون ديده و روزهايى كه در وسط پاك بوده روى هم يك اندازه باشد كه عادت او به اندازه روزهايى است كه خون ديده است نه به ضميمه روزهاى كه در وسط پاك بوده است , پس لازم است كه روزهايى كه خون ديده و روزهايى كه در وسط پاك بوده در هر دو ماه به يك اندازه باشند , مثلا اگر در ماه اول و هم چنين در ماه دوم از روز اول ماه تا سوم خون ببيند و سـه روز پاك شود و دوباره سه روز خون ببيند عادت اين زن شش روز مى شود , و چنانچه مقدار روزهايى كه در ماه دوم خون ديده بيشتر يا كمتر باشد اين زن صاحب عادت وقتيه است نه عدديه .
486 - زنى كه عادت وقتيه دارد ( چه عادت عدديه نيز داشته باشد يا نه ) اگر در وقت عادت يا يك دو روز يا بيش از آن جلوتر خون ببيند به طورى كه بگويند عادتش جلو افتاده اگر چه آن خون نشانه هاى حيض را نـداشـتـه باشد بايد به احكامى كه براى زن حائض گفته شد عمل كند , و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده مثل اين كه پيش از سه روز پاك شود , بايد عبادتهايى را كه بجا نياورده قضا نمايد.
487 - زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگر همه روزهاى عادت و چند روز پيش از عادت و بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود , همه حيض است .
و اگر از ده روز بيشتر شود.
فـقـط خـونـى را كـه در روزهـاى عـادت خود ديده , حيض است و خونى كه پيش از آن و بعد از آن ديده استحاضه مى باشد.
و بايد عبادتهايى را كه در روزهاى پيش از عادت و بعد از عادت بجا نياورده قضا نمايد , و اگر همه روزهاى عادت را با چند روز پيش از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است , و اگر از ده روز بيشتر شود , فقط روزهاى عادت او حيض است , - هر چند با نشانه هاى حيض نباشد و روزهاى قبل نـشـانـه هاى حيض را داشته باشد - و خونى كه جلوتر از آن ديده استحاضه مى باشد و چنانچه در آن روزها عـبادت نكرده بايد قضا نمايد , و اگر همه روزهاى عادت را با چند روز بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است .
و اگر بيشتر شود فقط روزهاى عادت حيض و باقى استحاضه است .
488 - زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگر مقدارى از روزهاى عادت را با چند روز پيش از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است و اگر از ده روز بيشتر شود روزهايى كه در عادت خون ديده با چند روز پيش از آن كه روى هم به مقدار عادت او شود حيض و روزهاى اول را استحاضه قرار مى دهد و اگر مقدارى از روزهاى عادت را با چند روز بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نـشـود همه حيض است , و اگر بيشتر شود بايد روزهايى كه در عادت خون ديده با چند روز بعد از آن كه روى هم به مقدار عادت او شود حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.
489 - زنـى كـه عادت دارد , اگر بعد از آن كه سه روز يا بيشتر خون ديد پاك شود و دوباره خون ببيند و فاصله بين دو خون كمتر از ده روز باشد و همه روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز بـيـشـتر باشند , مثل آن كه پنج روز خون ببيند و پنج روز پاك شود و دوباره پنج روز خون ببيند , چند صورت دارد.
1 - آن كـه تـمـام خونى كه دفعه اول ديده يا مقدارى از آن , در روزهاى عادت باشد و خون دوم كه بعد از پـاك شـدن مـى بيند در روزهاى عادت نباشد , در اين صورت بايد همه خون اول را حيض , و خون دوم را استحاضه قرار دهد.
2 - آن كه خون اول در روزهاى عادت نباشد , و تمام خون دوم يا مقدارى از آن در روزهاى عادت باشد كه بايد همه خون دوم را حيض , و خون اول را استحاضه قرادهد.
3 - آن كه مقدارى از خون اول و دوم در روزهاى عادت باشد و خون اولى كه در روزهاى عادت بوده از سه روز كـمـتر نباشد و با پاكى وسط و مقدارى از خون دوم كه آن هم در روزهاى عادت بوده از ده روز بيشتر نـبـاشـد , در اين صورت هر دو خون حيض است ( و احتياط واجب آن است كه در پاكى وسط بين كارهاى طاهره و ترك آن چه بر حائض حرام است جمع نمايد ) و مقدارى از خون دوم كه بعد از روزهاى عادت بوده اسـتـحـاضه است و اما مقدارى از خون اول كه قبل از روزهاى عادت بوده چنانچه عرفا بگويند كه عادتش جـلو افتاده محكوم به حيضيت است , مگر آن كه حكم به حيضيت آن باعث آن شود كه بعضى از خون دوم كـه نـيـز در روزهـاى عادت بوده يا تمام آن از ده حيض خارج شود كه در اين صورت محكوم به استحاضه است , مثلا اگر عادت زن از سوم ماه تا دهم بوده در صورتى كه يك ماه از اول تا ششم خون ببيند و دو روز پاك شود و بعد تا پانزدهم خون ببيند خونهايى كه از اول تا دهم ديده حيض است و خونهايى كه از يازدهم تا پانزدهم ديده استحاضه مى باشد.
4 - آن كه مقدارى از خون اول و دوم در روزهاى عادت باشد ولى خون اولى كه در روزهاى عادت بوده , از سه روز كمتر باشد در اين صورت بعيد نيست مقدارى از خون اول را كه در عادت خود ديده با تمام كردن كسرى آن از ماه قبل تا سه روز شود بايد حيض قرار دهد , پس اگر بشود مقدارى را كه از خون دوم در بين عـادت ديـده حـيض قرار دهد ( به اين معنى كه مجموع اين مقدار با مقدارى كه از اول حيض قرار داده - بـراى كسرى خون اول - با پاكى ما بين آنها از ده روز تجاوز نكند ) او نيز هم حيض است و گرنه خون دوم اسـتحاضه است , و در بعضى موارد بايد تمام خون اول را حيض قرار دهد ( نه خصوص مقدارى از آن را كه بـراى كـسـرى خـون اول بايد حيض قرار مى داد ) و اين به دو شرط است : اول آن كه به مقدارى بر عادت مقدم باشد كه بگويند عادتش جلو افتاده .
دوم آن كـه اگـر او را حـيـض قـرار بدهد لازم نيايد كه مقدارى از خون دوم كه در عادت واقع شده از ده حـيض خارج شود مثلا اگر عادت زن از چهارم ماه تا دهم بوده و از اول ماه تا آخر روز چهارم خون ديده و دو روز پاك بوده و بعد دوباره تا پانزدهم خون ديده تمام خون اول حيض است و هم چنين خون دوم تا آخر روز دهم .
490 - زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد.
اگـر در وقـت عـادت , خـون نبيند و در غير آن وقت به شماره روزهاى حيضش با نشانه هاى حيض خون ببيند , بايد همان را حيض قرار دهد , چه پيش از وقت عادت ديده باشد چه بعد از آن .
491 - زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد.
اگـر در وقت عادت خود سه روز يا بيشتر خون ببيند و شماره روزهاى آن كمتر يا بيشتر از روزهاى عادت او باشد و پس از پاك شدن دوباره به شماره روزهاى عادت خويش خون ببيند در اينجا چند صورت دارد : 1 - آن كـه مـجموع آن دو خون با پاكى ميان آنها از ده روز بيشتر نشود , در اين صورت مجموع دو خون يك حيض حساب مى شود.
2 - آن كـه پـاكى ميان آن دو خون ده روز يا بيشتر باشد , در اين صورت هر كدام از آنها حيض مستقل قرار داده مى شوند.
3 - آن كه پاكى ميان آن دو خون كمتر از ده روز و مجموع دو خون با پاكى در ميان بيشتر از ده روز باشد , در اين صورت بايد خون اول را حيض و خون دوم را استحاضه قرار دهد.
492 - زنـى كه عادت وقتيه و عدديه دارد , اگر بيشتر از ده روز خون ببيند , خونى كه در روزهاى عادت ديده اگر چه نشانه هاى حيض را نداشته باشد حيض است , و خونى كه بعد از روزهاى عادت ديده اگر چه نشانه هاى حيض را داشته باشد استحاضه است .
مثلا زنى كه عادت حيض او از اول ماه تا هفتم است .
اگر از اول ماه تا دوازدهم خون ببيند , هفت روز اول آن حيض و پنج روز بعد استحاضه مى باشد.

( صاحب عادت وقتيه ).
 

493 - زنهايى كه عادت وقتيه دارند و اول عادت آنها معين باشد دو دسته اند : اول زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند , و بعد از چند روز پاك شود , ولى شماره روزهاى آن در هر دو ماه يك اندازه نباشد.
مـثلا دو ماه پشت سر هم روز اول ماه خون ببيند ولى ماه اول روز هفتم و ماه دوم روز هشتم از خون پاك شود , كه اين زن بايد روز اول ماه را عادت حيض خود قرار دهد.
دوم زنـى كـه دو مـاه پـشت سر هم در وقت معين سه روز يا بيشتر خون حيض ببيند و بعد پاك شود و دو مـرتـبـه خون ببيند و تمام روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز بيشتر نشود ولى ماه دوم كمتر يا بيشتر از ماه اول باشد , مثلا در ماه اول هشت روز و در ماه دوم نه روز باشد كه اين زن هم بايد روز اول ماه را روز اول عادت حيض خود قرار دهد.
494 - زنـى كـه عادت وقتيه دارد اگر در وقت عادت خود يا دو سه روز پيش از عادت خون ببيند بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض گفته شد رفتار نمايد و تفصيل اين مطلب در مساله ( 486 ) گذشت , و اما در غير اين دو صورت - مثل اين كه آن قدر زودتر از عادتش خون ببيند كه نگويند عادتش جلو افتاده بلكه بـگويند در غير وقت خود خون ديده و يا آن كه بعد از گذشت وقت عادتش خون ببيند - چنانچه آن خون داراى نشانه هاى حيض باشد بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض گفته شد رفتار نمايد , و هم چنين اگر داراى نـشـانـه هاى حيض نباشد ولى بداند كه آن خون سه روز ادامه پيدا مى كند , و اگر نداند كه سه روز ادامه پيدا مى كند يا نه احتياط واجب آن است كه هم كارهايى كه بر مستحاضه واجب است انجام دهد و هم كارهايى كه بر حائض حرام است ترك نمايد.
495 - زنى كه عادت وقتيه دارد اگر در وقت عادت خود خون ببيند و مقدار آن خون بيش از ده روز باشد و نتواند مقدار حيض را بواسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد احوط آن است كه عادت بعضى از خويشان خود را حـيض قرار دهد چه پدرى باشد و چه مادرى زنده باشد يا مرده ولى به دو شرط : اول آن كه نداند مقدار عادت او مخالف با مقدار حيض خودش مى باشد , مثل آن كه خودش در زمان جوانى و قوت مزاج باشد و آن زن نزديك به سن ياس باشد كه مقدار عادت معمولا كم مى شود و هم چنين در عكس اين صورت .
دوم آن كه نداند مقدار عادت آن زن با مقدار عادت ديگر خويشانش كه داراى شرط اول هستند تفاوت دارد , ولى اگر مقدار تفاوت بسيار كم باشد كه حساب نشود ضرر ندارد , و هم چنين است حكم زنى كه عادت وقـتـيـه دارد و در وقـت به كلى خون نبيند و لكن در غير آن وقت خونى ببيند كه بيشتر از ده روز باشد و نتواند مقدار حيض را بواسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد.
496 - صـاحـب عـادت وقتيه نمى تواند حيض را در غير وقت عادت خود قرار دهد , پس اگر ابتداى زمان عـادت او مـعلوم باشد مثل اين كه هر ماه از روز اول خون مى ديده و گاهى روز پنجم و گاهى روز ششم پـاك مـى شـده چنانچه يك ماه دوازده روز خون ببيند و نتواند با نشانه هاى حيض شماره او را معين نمايد بايد اول ماه را اول حيض قرار دهد و در شماره به آنچه در مساله پيش گفته شد رجوع نمايد و اگر وسط يا آخر عادت او معلوم باشد چنانچه خون او از ده روز تجاوز بكند بايد آن شماره را طورى قرار دهد كه آخر يا وسط آن موافق با وقت عادتش باشد.
497 - زنـى كـه عـادت وقـتيه دارد و بيشتر از ده روز خون ببيند و نتواند آن را به آنچه در مساله ( 495 ) گفته شد معين نمايد مثل اين كه خونش نشانه نداشته باشد يا آن كه يكى از دو شرطى كه قبل گفته شد نباشد مخير است كه از سه روز تا ده روز هر شماره اى را كه مناسب مقدار حيضش مى بيند حيض قرار دهد و بـهـتر آن است كه هفت روز قرار دهد در صورتى كه او را مثل شش روز و هشت روز مناسب خود ببيند , الـبـتـه بـايـد شماره اى را كه حيض قرار مى دهد موافق با وقت عادتش باشد آن طورى كه در مساله پيش گفته شد.

(صاحب عادت عدديه ).
 

498 - زنهايى كه عادت عدديه دارند دو دسته اند : اول زنى كه شماره روزهاى حيض او در دو ماه پشت سر هـم يـك انـدازه باشد , ولى وقت خون ديدن او يكى نباشد كه در اين صورت هر چند روزى كه خون ديده عادت او مى شود.
مثلا اگر ماه اول از روز اول تا پنجم و ماه دوم از يازدهم تا پانزدهم خون ببيند عادت او پنج روز مى شود.
دوم زنـى كه دو ماه پشت سر هم سه روز يا بيشتر خون ببيند و يك روز يا بيشتر پاك شود و دو مرتبه خون بـبـيند و وقت ديدن خون , در ماه اول با ماه دوم فرق داشته باشد , كه اگر تمام روزهايى كه خون ديده و روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز بيشتر نشود , و شماره روزهايى كه خون ديده به يك اندازه باشد , تـمـام روزهـايـى كـه خـون ديـده عادت حيض او مى شود , و بايد در روزهاى وسط كه پاك بوده احتياطا كـارهـايى كه بر طاهره واجب است انجام دهد و كارهايى كه بر حائض حرام است ترك نمايد , مثلا اگر ماه اول از روز اول تـا سـوم خـون ببيند و دو روز پاك شود و دوباره سه روز خون ببيند و ماه دوم از يازدهم تا سيزدهم خون ببيند و دو روز پاك شود و دوباره سه روز خون ببيند عادت او شش روز مى شود , و اما اگر در يـك ماه مثلا هشت روز خون ببيند و در ماه دوم چهار روز خون ديده و پاك شود و دوباره خون ببيند و مـجموع ايام خون با پاكى وسط هشت روز باشد ظاهر آن است كه اين زن صاحب عادت عدديه نيست بلكه مضطربه حساب مى شود كه حكمش خواهد آمد.
499 - زنـى كـه عـادت عدديه دارد اگر كمتر يا بيشتر از شماره عادت خود خون ببيند و از ده روز بيشتر نـشـود تـمـام آن را حـيض قرار دهد و اگر بيشتر از شماره عادت خود خون ببيند و از ده روز تجاوز كند چـنـانچه همه خونهايى كه ديده يك جور باشد بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاى عادتش حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و اگر همه خونهايى كه ديده يك جور نباشد بلكه چند روز از آن نشانه حيض و چـنـد روز ديـگر نشانه استحاضه داشته باشد اگر روزهايى كه خون نشانه حيض را دارد با شماره روزهاى عادت او يك اندازه باشد بايد آن روزها را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و اگر روزهايى كه خون نشانه حيض را دارد از روزهاى عادت او بيشتر باشد فقط به اندازه روزهاى عادت او حيض و بقيه استحاضه است , و اگـر روزهايى كه خون نشانه هاى حيض دارد از روزهاى عادت او كمتر است بايد آن روزها را با چند روز ديگر كه روى هم به اندازه عادتش مى شود حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.

( مضطربه ).
 

500 - مـضـطـربه يعنى زنى كه چند ماه خون ديده ولى عادتى پيدا نكرده - نه از جهت وقت و نه از جهت عـدد - اگـر بيش از ده روز خون ببيند و همه خونهايى كه ديده يك جور باشد به اين معنى كه همه آنها يا داراى نـشـانه هاى حيض يا داراى نشانه هاى استحاضه باشد حكم او حكم صاحب عادت وقتيه است كه در غـيـر وقـت عادت خود خون ببيند و به نشانه نتواند حيض را از استحاضه تمييز بدهد , او بنابر احتياط بايد عـادت بـعضى از خويشان خود را حيض قرار دهد و در صورتى كه ممكن نباشد عددى بين سه و ده روز را براى خود حيض قرار دهد به بيان و شرحى كه در مساله ( 495 ) و ( 497 ) گذشت .
501 - مـضـطـربـه اگـر بـيشتر از ده روز خونى ببيند كه چند روز آن نشانه حيض و چند روز ديگر نشانه استحاضه دارد چنانچه آنچه نشانه حيض را دارد از سه روز كمتر و از ده روز بيشتر نباشد تمام او را حيض و بـقـيه را استحاضه قرار دهد , و چنانچه كمتر يا بيشتر باشد بايد در شماره حيض به دستورى كه در مساله پـيـش گذشت عمل نمايد و اگر پس از خونى كه گفته شد او را حيض قرار دهد دوباره پيش از گذشت ده روز خونى ببيند كه آن هم نشانه هاى حيض را داشته باشد بعيد نيست كه بايد او را استحاضه قرار دهد.

( مبتدئه ).
 

502 - مبتدئه يعنى زنى كه دفعه اول خون ديدن او است اگر بيشتر از ده روز خون ببيند و همه خونهايى كـه ديـده يك جور باشد بايد مقدار عادت يكى از خويشان خود را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد به دو شـرطـى كـه در مـسـاله ( 495 ) گذشت , و اگر اين ممكن نشد بايد يك عددى بين سه روز و ده روز را حيض خود قرار دهد به دستورى كه در مساله ( 497 ) بيان شد.
503 - مـبـتـدئه اگـر بـيـشـتر از ده روز خونى ببيند كه چند روز آن نشانه حيض و چند روز ديگر نشانه اسـتـحـاضه را داشته باشد , چنانچه خونى كه نشانه حيض دارد كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد , هـمه آن حيض است , ولى اگر پيش از گذشتن ده روز از خونى كه نشانه حيض دارد دوباره خونى ببيند كه آن هم نشانه خون حيض داشته باشد , مثل آنكه پنج روز خون سياه و نه روز خون زرد و دوباره پنج روز خـون سـيـاه بـبـيند , بايد خون اول را حيض , و دو خون ديگر را استحاضه قرار دهد , چنانكه در مضطربه گذشت .
504 - مـبـتـدئه اگـر بيشتر از ده روز خونى ببيند كه چند روز آن نشانه حيض و چند روز ديگر آن نشانه اسـتـحاضه داشته باشد , ولى خونى كه نشانه حيض دارد از سه روز كمتر باشد بايد آن را حيض قرار دهد و در شماره آن به دستورى كه در مساله ( 501 ) گفته شد عمل نمايد.

( ناسيه ).
 

505 - نـاسـيـه يعنى زنى كه مقدار عادت خود را فراموش كرده است بر چند قسم است , يكى آنكه صاحب عادت عدديه بوده و مقدار عادت خود را فراموش كرده باشد , اين زن اگر خونى ببيند كه كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد بايد همه آن را حيض قرار دهد , و اگر آن خون بيشتر از ده روز باشد حكم او حكم مضطربه است كه در مساله ( 500 ) و ( 501 ) گفته شد تنها با يك فرق و آن اين است كه نمى شود مقدارى را كـه حيض قرار مى دهد كمتر از مقدارى باشد كه مى داند شماره حيض او كمتر از آن نيست , و همچنين نمى شود كه بيشتر از مقدارى قرار دهد كه مى داند شماره عادتش بيش از او نيست .
و شبيه اين امر را بايد در عادت عدديه ناقصه هم مراعات كرد يعنى زنى كه شماره عادتش مردد است بين زيـادتر از سه روز و كمتر از ده روز - مثل آنكه در هر ماه يا شش روز خون مى بيند يا هفت روز نمى تواند به واسـطـه نشانه هاى حيض يا ملاحظه عادت بعضى از خويشانش و يا به اختيار عدد - در صورتى كه بيش از ده روز خون ببيند - كمتر يا بيشتر از اين دو عدد را حيض قرار دهد.

( مسايل متفرقه حيض ).
 

506 - مـبـتـدئه و مضطربه و ناسيه و زنى كه عادت عدديه دارد , اگر خونى ببيند كه نشانه هاى حيض را داشته باشد يا يقين كنند كه سه روز طول مى كشد , بايد عبادت را ترك كنند و چنانچه بعد بفهمند حيض نبوده بايد عبادتهايى را كه به جا نياورده اند قضا نمايد.
507 - زنى كه در حيض عادت دارد , چه در وقت حيض عادت داشته باشد چه در عدد حيض يا هم در وقت و هـم در عدد آن , اگر دو ماه پشت سر هم بر خلاف عادت خود خونى ببيند كه وقت آن يا شماره روزهاى آن , يـا هم وقت و هم شماره روزهاى آن يكى باشد , عادتش بر مى گردد به آنچه در اين دو ماه ديده است مـثـلا اگـر از روز اول ماه تا هفتم خون مى ديده و پاك مى شده چنانچه دو ماه از دهم تا هفدهم ماه خون ببيند و پاك شود از دهم تا هفدهم عادت او مى شود.
508 - مقصود از يك ماه , گذشتن سى روز از ابتداى خون ديدن است نه از روز اول ماه تا آخر ماه .
509 - زنـى كـه مـعـمـولا ماهى يك مرتبه خون مى بيند , اگر در يك ماه دو مرتبه خون ببيند و آن خون نشانه هاى حيض را داشته باشد , چنانچه روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز كمتر نباشد , بايد هر دو را حيض قرار دهد.
510 - اگـر سـه روز يا بيشتر خون ببيند كه نشانه حيض را دارد بعد ده روز يا بيشتر خونى ببيند كه نشانه اسـتـحـاضـه را دارد و دوبـاره سـه روز خـونى به نشانه هاى حيض ببيند , بايد خون اول و خون آخر را كه نشانه هاى حيض داشته حيض قرار دهد.
511 - اگـر زن پـيش از ده روز پاك شود و بداند كه در باطن خون نيست , بايد براى عبادتهاى خود غسل كـند , اگر چه گمان داشته باشد كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى بيند , و اگر يقين داشته بـاشـد كـه پـيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى بيند بايد همچنان كه گذشت احتياطا غسل كند و عبادتهاى خود را به جا آورد و آنچه بر حائض حرام است ترك نمايد.
512 - اگر زن پيش از ده روز پاك شود و احتمال بدهد كه در باطن خون هست بايد قدرى پنبه داخل فرج نمايد و مقدارى صبر نمايد ( البته بيش از مقدار مختصرى كه در ميان زنها متعارف است كه در اثناء حيض پـاك شـونـد ) و بعد بيرون آورد پس اگر پاك بود غسل كند و عبادتهاى خود را بجا آورد و اگر پاك نبود اگر چه به آب زرد رنگى آلوده باشد چنانچه در حيض عادت ندارد يا عادت او ده روز است يا هنوز روزهاى عادتش تمام نشده باشد بايد صبر كند كه اگر پيش از ده روز پاك شد غسل كند و اگر سر ده روز پاك شد يا خون او از ده روز گذشت سر ده روز غسل نمايد و اگر عادتش كمتر از ده روز است در صورتى كه بداند پـيـش از تمام شدن ده روز يا سر ده روز پاك مى شود نبايد غسل كند و اگر احتمال دهد كه خون او از ده روز مى گذرد احتياط مستحب آن است كه يك روز عبادت را ترك كند و مى تواند تا ده روز ترك عبادت را ادامـه دهـد و اين حكم مختص زنى است كه قبل از عادت مستمرة الدم نبوده و الا بعد از گذشتن عادت جايز نيست عبادت را ترك كند.
513 - اگـر چند روز را حيض قرار دهد و عبادت نكند , بعد بفهمد حيض نبوده است , بايد نماز و روزه اى كـه در آن روزهـا بجا نياورده قضا نمايد , و اگر چند روز را به گمان اينكه حيض نيست عبادت كند , بعد بفهمد حيض بوده , چنانچه آن روزها را روزه گرفته باشد بايد قضا نمايد.

( نفاس 514-526 ).
 

514 - از وقتى كه اولين جزء بچه از شكم مادر بيرون مى آيد , خونى كه زن مى بيند , اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود , خون نفاس است .
و زن را در حال نفاس , نفساء ميگويند.
515 - خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى بيند نفاس نيست .
516 - لازم نـيـست كه خلقت بچه تمام باشد , بلكه اگر ناتمام نيز باشد در صورتى كه زاييدن صدق كند , خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است .
517 - ممكن است خون نفاس يك آن بيشتر نيايد , ولى بيشتر از ده روز نمى شود.
518 - هـرگـاه شـك كـند كه چيزى سقط شده يا نه , يا چيزى كه سقط شده بچه است يا نه , لازم نيست وارسى كند , و خونى كه از او خارج مى شود شرعا خون نفاس نيست .
519 - بنابر احتياط توقف در مسجد و كارهاى ديگرى كه بر حائض حرام است , بر نفساء هم حرام است .
و آنچه بر حائض واجب است بر نفساء هم واجب مى باشد.
520 - طلاق دادن زنى كه در حال نفاس است و نزديكى كردن با او حرام مى باشد.
ولى اگر شوهرش با او نزديكى كند , بدون اشكال كفاره ندارد.
521 - وقـتـى زن از خون نفاس پاك شد , بايد غسل كند , و عبادتهاى خود را بجا آورد و اگر بعد يك بار يا بـيشتر خون ببيند , چنانچه روزهايى را كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده روى هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد تمام خونهايى كه ديده نفاس است و در روزهايى كه پاك بوده بايد احتياطا كارهايى را كـه بـر طـاهره واجب است انجام دهد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك نمايد بنابر اين بايد چنانچه روزه گرفته باشد قضا نمايد.
و اگـر خونى كه آخر ديده از ده روز تجاوز كرد چنانچه آن زن صاحب عادت عدديه نباشد بايد مقدارى از آن را كه در ده ديده نفاس و آنچه بعد از او است استحاضه قرار دهد , و اگر صاحب عادت عدديه باشد بايد احتياطا در تمام خونهايى كه بعد از عادت ديده ميان كارهاى مستحاضه و تروك نفساء جمع نمايد.
522 - اگـر زن از خـون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست , بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند كه اگر پاك است , براى عبادتهاى خود غسل كند.
523 - اگـر خـون نـفاس زن از ده روز بگذرد , چنانچه در حيض عادت دارد , به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيه استحاضه است .
و اگـر عـادت نـدارد تـا ده روز نفاس و بقيه استحاضه مى باشد , و احتياط مستحب آن است كه كسى كه عـادت دارد از روز بـعـد از عادت و كسى كه عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان , كارهاى استحاضه را بجا آورد , و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك كند.
524 - زنـى كـه عـادت حـيضش كمتر از ده روز است , اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون ببيند , بايد به انـدازه روزهـاى عادت خود نفاس قرار دهد , و بعد از آن تا ده روز مخير است كه نماز را ترك نمايد يا آنكه كـارهـاى مستحاضه را بجا آورد و لكن ترك نماز در يك روز بهتر است , و اگر خون از ده روز بگذرد , بايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد , و عبادتهايى را كه در آن روزها بجا نياورده قضا نمايد.
مثلا زنى كه عادت او شش روز بوده اگر بيشتر از شش روز خون ببيند , بايد شش روز را نفاس قرار دهد و روز هفتم و هشتم و نهم و دهم مخير است بين اينكه عبادت را ترك كند يا كارهاى استحاضه را بجا آورد , و اگر بيشتر از ده روز خون ديد , از روز بعد از عادت او استحاضه مى باشد.
525 - زنى كه در حيض عادت دارد , اگر بعد از زاييدن تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه پى در پى خون ببيند , بـه انـدازه روزهـاى عادت او نفاس است , و خونى كه بعد از نفاس تا ده روز مى بيند اگر چه در روزهاى عـادت مـاهانه اش باشد , استحاضه است , مثلا زنى كه عادت حيض او از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم آن ماه است , اگر روز دهم ماه زاييد و تا يك ماه يا بيشتر پى در پى خون ديد , تا روز هفدهم نفاس است , و از روز هـفـدهم تا ده روز حتى خونى كه در روزهاى عادت خود كه از بيستم تا بيست و هفتم است مى بيند , اسـتـحـاضـه مى باشد و بعد از گذشتن ده روز , اگر خونى را كه مى بيند در روزهاى عادتش باشد حيض است , چه نشانه هاى حيض را داشته چه نداشته باشد , و اگر در روزهاى عادتش نباشد بايد منتظر روزهاى عـادتـش شـود هـر چـند كه انتظارش يك ماه يا بيشتر طول بكشد , هر چند كه خون در اين مدت داراى نـشـانـه هـاى حـيـض بـاشـد , و اگر صاحب عادت وقتيه نباشد بايد حيض خود را چنانچه ممكن است با نـشـانـه هـاى آن تـعيين كند و اگر ممكن نيست مثل اينكه همه خونى را كه ده روز بعد از نفاس مى بيند يكسان باشد و يك ماه يا چند ماه به همين صفت ادامه پيدا كند بايد در هر ماه حيض بعضى از خويشان خود را بـراى خـويـش حيض قرار دهد , و اگر ممكن نيست عددى را كه مناسب با خود مى داند اختيار نمايد و تفصيل تمام اين امور در مبحث حيض گذشت .
526 - زنـى كـه در حيض عادت عدديه ندارد , اگر بعد از زايمان تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه خون ببيند حـكـم ده روز اول آن در مساله ( 523 ) گذشت و ده روز دوم آن استحاضه است و اما خونى كه بعد از آن مـى بيند ممكن است حيض باشد و ممكن است استحاضه باشد و براى تعيين حيض بايد به دستورى كه در مساله پيش گفته شد رفتار نمايد.

( غسل مس ميت ).