س 824: اگر زنى در حال روزه نذرى معين حيض شود، چه
حكمى دارد؟
روزه با عارض شدن حيض باطل مىشود و قضاى آن بعد
از طهارت واجب است.
س 825: شخصى از اول ماه رمضان تا بيست و هفتم ماه
را در وطن خود روزه گرفته و در صبح روز بيست و هشتم به دبى مسافرت كرده و در روز
بيست و نهم به آنجا رسيده و متوجه شده كه در آنجا عيد اعلام شده است، او اكنون به
وطن خود برگشته، آيا قضاى روزههايى كه از وى فوت شده، واجب است؟ اگر يك روز قضا
نمايد، ماه رمضان نسبت به او بيست و هشت روز مىشود و اگر بخواهد دو روز قضا كند،
روز بيست و نهم در جائى بوده كه در آنجا عيد اعلام شده بود، اين شخص چه حكمى دارد؟
اگر اعلان عيد در روز بيست و نهم در آن مكان، به
نحو شرعى و صحيح باشد، قضاى آن روز بر او واجب نيست، ولىبا فرض اينكه افق دو محل
يكى بوده اين امر كشف مىكند كه يك روز روزه در اول ماه از او فوت شده، لذا واجب
است قضاى روزهاى را كه يقين به فوت آن دارد، بجا آورد.
س 826: اگر روزهدارى هنگام غروب در سرزمينى افطار
كرده باشد و سپس به جائى مسافرت كند كه خورشيد در آن هنوز غروب نكرده است، روزه آن
روز او چه حكمى دارد؟ آيا تناول مفطرات براى او در آنجا قبل از غروب خورشيد جايز
است؟
روزه او صحيح است و تناول مفطرات در آن مكان قبل
از غروب خورشيد با فرض اينكه در وقت غروب در سرزمين خود افطار كرده، براى او جايز
است.
س 827: شهيدى به يكى از دوستانش وصيت نموده كه
احتياطا از طرف وى چند روز روزه قضا بگيرد، ولى ورثه شهيد به اين مسائل پايبند
نيستند و طرح وصيت او هم براى آنها ممكن نيست و روزه گرفتن هم براى دوست آن شهيد
مشقت دارد، آيا راه حل ديگرى وجود دارد؟
اگر آن شهيد به دوست خود وصيت كرده كه خودش شخصا
براى او روزه بگيرد، ورثه او در اين مورد تكليفى ندارند، و اگر براى آن فرد روزه
گرفتن به نيابت از شهيد مشقت دارد، تكليف از او ساقط است.
س 828: من فردى كثير الشك هستم و يا به تعبير
دقيقتر زياد وسوسه مىشوم، و در مسائل دينى بخصوص فروع دين زياد شك مىكنم، يكى از
موارد آن اين است كه در ماه رمضان گذشته شك كردم كه آيا غبار غليظى كه وارد دهان من
شده آن را فرو بردهام يا خير؟ و يا آبى را كه داخل دهانم كردم، خارج كرده و بيرون
ريختم يا نه؟ در نتيجه آيا روزه من صحيح است يا خير؟
روزه شما در فرض سؤال محكوم به صحت است و اين
شكّها اعتبارى ندارند.
س 829: آيا حديث شريف كساء را كه از حضرت فاطمه
زهرا سلام اللّه عليها نقل شده، حديث معتبرى مىدانيد؟ آيا نسبت دادن آن در حالت
روزه به حضرت زهراى مرضيه سلام اللّه عليها جايز است؟
اگر نسبت دادن آن به صورت حكايت و نقل از كتابهايى
باشد كه آن را نقل كردهاند، اشكال ندارد.
س 830: از بعضى از علما و غير آنان شنيدهايم كه
اگر انسان هنگام روزه مستحبى به خوردن غذا دعوت شود، مىتواند آن را قبول كرده و
مقدارى از غذا ميل كند و با اين كار روزهاش باطل نمىشود، بلكه ثواب هم دارد
اميدواريم نظر شريف خود را در اين باره بيان فرمائيد.
قبول دعوت مؤمن در حال روزه مستحبى، شرعا امرى
پسنديده است و خوردن غذا به دعوت برادر مؤمن هر چند روزه را باطل مىكند، ولى او را
از اجر و ثواب روزه محروم نمىسازد.
س 831: دعاهائى مخصوص ماه رمضان به صورت دعاى روز
اول و روز دوم تا آخر ماه وارد شده است، قرائت آنها در صورت شك در صحت شان چه حكمى
دارد؟
به هر حال اگر قرائت آنها به قصد رجاء ورود و
مطلوبيت باشد، اشكال ندارد.
س 832: شخصى قصد داشت روزه بگيرد، ولى براى خوردن
سحرى بيدار نشد، لذا نتوانست روزه بگيرد. آيا گناه روزه نگرفتن او به عهده خود وى
است يا كسى كه او را بيدار نكرده است؟ اگر فردى بدون سحرى روزه بگيرد، آيا روزهاش
صحيح است؟
در اين مورد چيزى بر عهده ديگران نيست، و روزه
بدون خوردن سحرى هم صحيح است.
س 833: روزه روز سوم ايام اعتكاف در مسجد الحرام،
چه حكمى دارد؟
اگر مسافر باشد و قصد اقامت ده روز در مكه مكرمه
نمايد و يا نذر كرده باشد كه در سفر روزه بگيرد، بر او واجب است بعد از اينكه دو
روز روزه گرفت، اعتكاف خود را با روزه روز سوم كامل كند. ولى اگر قصد اقامت و يا
نذر روزه در سفر نكرده باشد، روزه او در سفر صحيح نيست و با عدم صحتِ روزه، اعتكاف
هم صحيح نيست.